Ulga termomodernizacyjna od 2019 r. pozwala odliczyć od podstawy opodatkowania wydatki związane z termomodernizacją istniejącego domu jednorodzinnego. Właścicielom instalacji fotowoltaicznych oraz systemów ogrzewania podczerwienią powstałych po 1 stycznia 2019 przysługuje nowa ulga.
Ulga jest przeznaczona wyłącznie dla właścicieli budynków mieszkalnych, a rozliczać ją można przez maksymalnie 6 lat.
Od 2019 r. można odliczać od podstawy opodatkowania wydatki poniesione na termomodernizację już istniejącego domu jednorodzinnego (ulga nie dotyczy budynków w budowie). Maksymalna korzyść, czyli pomniejszenie należnego podatku, dla najzamożniejszych wyniesie 16 960 zł (gdy cały wydatek zmieści się w dochodzie objętym 32-procentową stawką podatku dochodowego). Osoby o przeciętnych dochodach (mieszczących się w pierwszym progu podatkowym ze stawką 18%) zyskają co najwyżej 9540 zł.
Warunki ulgi:
Ulga termomodernizacyjna przysługuje podatnikowi będącemu właścicielem lub współwłaścicielem domu jednorodzinnego, który płaci podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) obliczany według skali podatkowej (stawki 18 i 32%) albo liniowy ze stawką 19%, bądź ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
W ramach ulgi termomodernizacyjnej podatnik może odliczyć nie więcej niż 53 tys. zł. To łączna kwota dla wszystkich wykonanych termomodernizacji budynków, których jest współwłaścicielem (Uwaga! Zgodnie z art. 6 ust. 2 małżonkowie, który korzystają ze wspólnego opodatkowania, osobno odliczają od swoich dochodów wydatki poniesione na termomodernizację).
Ulga obejmuje wyłącznie te wydatki na materiały budowlane, urządzenia i usługi związane z realizacją termomodernizacji budynku, które znalazły się w wykazie zamieszczonym w rozporządzeniu ministra inwestycji i rozwoju z 21 grudnia 2018 r. (DzU poz. 2489).
Przedsięwzięcie termomodernizacyjne musi być zakończone przed upływem 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono na nie pierwszy wydatek. W razie niedotrzymania tego terminu trzeba będzie ulgę termomodernizacyjną zwrócić (doliczyć do dochodu za rok, w którym upłynął termin).
Trzeba mieć faktury na wszystkie odliczane wydatki wystawione przez podatnika VAT niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku.
Odliczeń dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono dane wydatki. Jeśli te wydatki będą wyższe niż roczny dochód, można je będzie odliczyć w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez sześć lat, licząc od końca roku, w którym poniesiono pierwszy wydatek.
